Geen Beren op de weg.

Al typend in de camper, op weg naar San Francisco, heeft het navigatiesysteem toch echt zijn dag niet. Hij stuurt ons via allerlei B wegen vandaag. Ach, mag hij ook eens een off-day hebben? Hem maar even overruled en met behulp van de papierenkaart hem een handje geholpen. Vanochtend, na het verlaten van de camping in Yosemite National Park, nog even een tussenstop gemaakt bij de enorme Sequoia bomen aldaar. Jazeker in Amerika is alles “Bigger” (ik zal niet de gemakkelijke opmerking maken betreffende het figuur van de gemiddelde Amerikaan(se)).

Yosemite was een prachtig park, alleen mega druk. Nu zaten we wel echt in het “toeristische” centrum van het park. Daar we er maar zo kort waren, konden we dit niet echt ontvluchten. Lekker een fiets gehuurd en de sprookjesachtige meertjes en watervallen bezocht.

Bij de aankomst op de camping zat de spanning er gelijk goed in. Er hadden zich dit seizoen al 8 beren “incidenten” voorgedaan in het park, waarvan 6 in de afgelopen week……..op onze camping. Of we dus even een papiertje wilden ondertekenen dat we dit begrepen hadden, zodat we, mocht één van ons opgepeuzeld worden, we niet kwamen klagen. We waren verplicht om ons eten en alles wat een geur had in de daarvoor bestemde kluis te doen. Gelukkig waren wij geen kampeerders met een tent en was het prima de geurende spullen in de camper op te bergen, anders had ik waarschijnlijk zelf in de kluis moeten opgesloten worden. Een beperking was wel dat het eten niet in zicht, van buitenaf, mocht worden gelegd. Dit werd nog versterkt door enkele foto’s waarop te zien was dat een beer een auto had opengebroken. Het gemak waarmee een beren dit blijkbaar doen zorgde bij ons toch al voor het eerste zweetdruppeltje.

Bij Hans is dit druppeltje uitgelopen tot een waar nat pak. Toen wij (Fleur en ik) in de shuttlebus stapten om te gaan douchen (1 km verder op) hadden wij niet gedacht dat het bij terugkomst al zó donker zou zijn. Margriet maakte zich natuurlijk zorgen om haar zoon en schoondochter en stuurde “sterke man” Hans richting de bushalte met een zaklamp. Drie bussen later waren we er nog niet (natuurlijk niet de douche was lekker warm) en Hans begon het al spaans benauwd te krijgen. Dit leidde zelfs tot ware angstzweet toen hij daar, in het donker bij de bushalte, werd aangesproken door een parkranger, vanuit zijn 4x4 Jeep met een zoeklicht, of hij (Hans) toevallig zojuist een beer had gezien.
Op dat moment knapte er iets bij Hans en hij begon terug te rennen naar de camper. Halverwege bedacht hij zich echter dat hij dit niet kon maken, als hoofd van het gezin. (of kon hij de weg gewoon niet terug vinden??). Hij is toch maar weer omgekeerd en heeft, hetzij wel wat dichter bij de camper, een post ingenomen om ons toch levend en wel naar de camper te begeleiden. Nu verwachten jullie een zinderend slot, echter de anti climax is dat we geen beer hebben gezien, zelfs geen berenpoep of iets dergelijks.

****Update****
Zojuist aangekomen op een oerlelijke en ongezellige (asfalt) camping in San Francisco, tegenover het stadion van de San Francisco 49’ers (American Football). Wij zijn ons navigatiesysteem eeuwig dankbaar voor de bewezen diensten in deze drukke stad. Het hangt hier vol met mist. Dus de skyline hebben nog niet echt goed kunnen bewonderen toen we over de Bay Bridge reden. Het waait hier erg en het is maar 15 graden. Op zich niet erg voor een dagje, alleen ziet het er voor de rest van onze tocht langs de kust niet veel beter uit. Nog even afwachten dus.
Morgen in ieder geval naar de beroemde gevangenis Alcatraz, op een klein eilandje in de baai. Alleen te bereiken met de veerpont. We hebben er al zin in. Hierna gaan we de stad verkennen, om zo laat mogelijk weer teug te zijn op de gezellige camping.

We willen jullie bedanken voor de leuke reacties. Erg leuk voor ons om te lezen!!!!